Hier woon ik voor het eerst voor altijd

In het gezinshuis van Dirk Jan en Nienke in Zeewolde, wonen behalve hun eigen twee dochters Jenine (19) en Meike (9), nog 5 jongeren in de leeftijd van 15 – 18 jaar.
Meisjes die om verschillende redenen niet bij hun eigen ouders kunnen opgroeien. Een gezinshuis is eigenlijk een gewoon gezin, maar dan met professionele opvoeders, de gezinshuisouders. Dirk Jan en Nienke zetten zich als gezinshuisouders in om kinderen en jongeren te begeleiden bij het opgroeien.

Van plek naar plek

Dertien jaar was Esmee M., toen ze op een dag arriveerde in het gezinshuis van Dirk Jan en Nienke in Zeewolde. Op dat moment haar achtste woonplek.
Soms zorgen verdrietige omstandigheden ervoor dat ouders de dagelijkse zorg voor hun kinderen uit handen moeten geven. Dit overkwam het gezin van Esmee, die op driejarige leeftijd voor het eerst tijdelijk in een pleeggezin ging wonen. Nadat Esmee op haar 6e jaar weer thuis mocht wonen, wat helaas niet goed lukte, verhuisde Esmee gedurende haar kindertijd lange tijd van het ene haar het andere pleeggezin. Dan weer werd zij ter observatie opgenomen in de kinderpsychiatrie, waarna ze op verschillende behandel- en crisisgroepen kwam te wonen en op het speciaal onderwijs terecht kwam.

Ik ga hier toch weer weg

Esmee, die tot haar 13e niet beter wist dan dat ze altijd overal maar voor een tijdje woonde, snapte er aanvankelijk niks van dat Dirk Jan en Nienke maar bleven zeggen: ”Je gaat hier niet meer weg, hier mag je blijven”, vertelt Esmee. “Ik dacht ook waarom geven ze me nieuwe dingen, ik mocht bijvoorbeeld een nieuw bed uitzoeken. Ik dacht dat is toch zonde, ik ga hier toch weer weg” Op hun uitnodigingen om haar kamer leuk te maken, ging Esmee dan ook nooit in, waarom zou ze die moeite doen, het was toch maar voor een tijdje.

Omslagpunt
Tot het moment dat Esmee, die inmiddels 15 jaar was, begin dit jaar op een dag aan tafel zat en zich opeens realiseerde dat ze nog nooit ergens zo lang had gewoond als hier in dit gezinshuis bij Dirk Jan en Nienke. Twee jaren waren inmiddels verstreken. Twee jaar waarin Esmee ontzettend veel had geleerd, meegemaakt en overwonnen. Dirk Jan, die zij aanvankelijk maar een raar mannetje vond, bleek gewoon een betrouwbare vaderfiguur voor haar te zijn. Voorzichtig begon Esmee te geloven dat nu misschien wel eens alles anders zou kunnen worden, dat ze hier misschien echt zou mogen blijven, dat dit haar echte thuis zou zijn.

Een grote kartonnen doos
Toen Dirk Jan een keer een enorme kartonnen doos wilde wegdoen vroeg Esmee of ze die mocht hebben voor op haar kamer. Verrast gaf Dirk Jan de doos aan Esmee, die ‘m direct een speciaal plekje op haar kamer gaf om er een hut van te maken.
Urenlang was Esmee bezig met de doos. Ze knipte fleecedekentjes aan stukken om er zachte bekleding van te maken, van karton maakte ze een tafeltje waar ze een bakje M&M’s en nootjes op zette. Er kwamen lampjes in te hangen en de buitenkant beschilderde ze met hartjes en een raam. “Ze was bloedfanatiek bezig om er een heel mooi eigen plekje van te maken”, vertelt Dirk Jan ontroerd.

Een eigen plekje
“Toen het af was ben ik erin gaan zitten” vertelt Esmee: “Ik ben gewoon gaan zitten, verder niks. Mijn eigen plekje. En dat voelde zo fijn. Voor het eerst voelde ik hoe het was om ergens thuis te zijn en niet meer weg te hoeven. Heel soms ben ik nog wel eens bang dat het toch nog mis gaat maar eigenlijk ook niet. Hier woon ik voor het eerst voor altijd”
Een maand of drie stond de doos, haar kleine eigen thuis, in haar kamer.
Vaak ging Esmee er even in zitten, om te voelen hoe fijn het is om een eigen plek te hebben. De doos heeft inmiddels voorzichtig plaats gemaakt voor leuke meubeltjes en spullen die haar kamer stap voor stap nog meer tot een thuis maken.

Talentvol
Trots vertelt Dirk Jan hoe Esmee inmiddels in bijna niets meer hetzelfde is als toen ze bij hun binnen kwam. Van een bleek en rusteloos meisje dat ‘op doorreis’ was, is Esmee inmiddels uitgegroeid tot een stralende jonge meid die gelooft in zichzelf en meer en meer haar talenten ontdekt en die ook gebruikt.

Kansrijk
Van een meisje met labels en diagnoses, die dagelijks met het busje werd opgehaald om naar het speciaal onderwijs te gaan, ontwikkelde Esmee zich met hulp en aanmoediging van Dirk Jan en Nienke, inmiddels tot een kansrijke leerling in het reguliere onderwijs. “Ik doe nu de opleiding zorg en welzijn want ik wil later heel graag met jongeren werken, ik weet hoe het is en wat ze nodig hebben” vertelt Esmee trots.

Dankbaar
Niet kunnen opgroeien bij je eigen ouders is en blijft voor kinderen en hun ouders altijd een pijnlijk gebeuren. Door alle veranderingen heen, is de onlosmakelijke band met haar moeder, bij wie Esmee de eerste jaren van haar leven is opgegroeid, altijd gebleven. “Mijn moeder is dan misschien niet in alles altijd de beste geweest, maar één ding weet ik wel, ze heeft voor mij altijd haar best gedaan en dat doet ze nog steeds, daar ben ik haar ontzettend dankbaar voor” vertelt Esmee tot slot. Dirk Jan knikt instemmend … “Je moeder wil altijd het beste voor jou, ik weet dat ze heel trots op je is”.

*Vanwege privacy is Esmee een nickname

Als gezinshuisouder kun je van grote betekenis zijn voor kinderen en jongeren die niet bij hun eigen ouders kunnen opgroeien.
Weten wat er allemaal bij komt kijken als je gezinshuisouder wilt worden?
Hier lees je alles over het werk van gezinshuisouders en het dagelijks leven in een gezinshuis.

Natuurlijk kun je ook direct contact met ons opnemen als je meer wilt weten.
Stuur een email naar gezinshuizen@triadevitree.nl dan nemen we contact met je op.