Victor leert spelenderwijs

Met de komst van de coronacrisis veranderde de wereld. Zekerheden vielen weg en angst, bezorgdheid, dood, eenzaamheid, rouw en ziekte buitelen over elkaar heen. Wereldwijd. De coronamaatregelen brachten ook veranderingen in de dagelijkse leefwereld van Victor, die opgroeit bij zijn opa en oma, pleeggrootouders Joanna en Frederik, die hun verhaal met ons delen.

Thuis is veilig

“Om de uitbraak van het virus te remmen zijn er allerlei maatregelen genomen. En hoe triest de aanleiding ook is, deze maatregelen bieden ook nieuwe mogelijkheden. Iedereen moet zoveel mogelijk thuis blijven en ‘thuis’ is voor onze (pleeg)kleinzoon Victor synoniem aan ‘veilig’. Thuis zijn geeft hem rust. Die rust krijgt hij nu volop en dat schept ruimte. In zijn hoofd en in zijn hart.”

Veel te verwerken

“Net als de meeste pleegkinderen torst hij een rugzak mee vol trauma en rouw. Daarnaast is er sprake van een verminderde intelligentie, een taal-spraak-stoornis en een trage verwerkingssnelheid. Ondanks al die beperkingen bruist ons mannetje van levenslust en leergierigheid. Het zijn Victors grootste krachten. Zijn zwakte is dat het leren langzaam gaat. Door alles wat er in zijn rugzak zit. Hij is nu 8 jaar en zit in het speciaal basisonderwijs in de praktijkklas maar zelfs dat gaat vaak nog te snel voor hem. Het schoolleven vraagt veel van zijn energie, hoe graag hij ook naar school gaat. De naschoolse tijd gaat daarom voor een groot deel op aan bijtanken en verwerken.”

Samen fijn hebben

“Nu school is weggevallen zien we ons mannetje opbloeien en groeien, precies zoals in de vakanties. De eerste week echter was het nog wel even lastig. We kregen bergen huiswerk opgestuurd vanuit school. Maar dat leverde Victor zoveel stress op dat we er na een week mee stopten. Misschien zitten we nog wel maanden binnen en dan vinden we het belangrijker dat we het fijn met elkaar hebben dan dat het schoolwerk af komt. We spraken erover met Victor en hij had een goed plan. Gewoon geen schoolwerk meer doen! En alleen nog maar lekker samen spelen en knutselen met ons drietjes. We waren het volledig met hem eens. Vertrouwend op zijn leergierigheid wisten we dat er vanzelf een plaatsvervangende manier van leren zou komen.”

Verboden woord

“En die manier kwam al snel. We pakken de kern van de schooltaken maar integreren het in het dagelijkse leven of via spel. En dat werkt als een tierelier voor Victor. Als bijvoorbeeld de boodschappen bezorgd worden, leest Victor de etiketten hardop voor en zoekt de houdbaarheidsdatum op. Met een meetlint meet hij de boodschappen op en samen bekijken we hoe de producten het makkelijkst in de (koel)kast passen.”

“Ook spelen we vaak het ‘verboden woord’. Dat woord mag de hele dag niet gezegd worden. Victor geniet daar volop van. En het is super leerzaam want het moedigt aan om pseudoniemen of goede beschrijvingen van het verboden woord te zoeken.”

Hogere wiskunde

“We doen aan hogere wiskunde door hele smalle Duplo-torens te bouwen die tot aan het plafond reiken en Victor onderzoekt vervolgens allerlei manieren om die torens te versterken. Door het hele huis heen verstoppen we briefjes met reken- en leesopdrachten. Victor zoekt vol vuur naar die briefjes en lost zo spelenderwijs de moeilijkste sommen op en leest zich een slag in de rondte. En zo zoeken we constant naar manieren om spelenderwijs te leren.”

Opbloeien

“Het toverwoord bij dit alles is ‘samen’ want sensitief als Victor is heeft de huidige tijd zo’n groot effect op hem dat hij onze nabijheid nog meer nodig heeft dan anders. Die nabijheid bieden we hem graag. En inmiddels weten we dat zodra hij het weer alleen kan, hij die stappen ook weer gaat zetten.”
“Er is ook nog iets anders dat opbloeit. Iets heel waardevols. Doordat er nu alle tijd en ruimte is begint Victor een inhaalslag te maken. Door zijn naschoolse vermoeidheid kwam hij nooit toe aan het begrijpen van de wereld om hem heen. En dat is hij nu aan het ontdekken, uit zichzelf. Wat zit er onder de vloer oma? Hoe wordt een huis gebouwd? Wat eet een koala? Hoe komt het dat ik groei opa? Hoeveel sterren zijn er? Het zijn zomaar een paar vragen die wij nu dagelijks krijgen. We zoeken dan samen in onze boeken en op internet naar hoe het in elkaar zit. En hij onthoudt het allemaal! Wat een cadeau!”

Dansfeestje

“Ook kijken we nu regelmatig speelfilms. Voorheen had Victor geen geduld om een hele film uit te kijken, nu wel. En hij stelt er allerlei vragen over. Verder kijkt hij graag naar de leerzame filmpjes van onder andere Freek Vonk, die speciaal voor de jeugd in deze tijd op YouTube de serie ‘meester Freek’ heeft gemaakt.”

“Bewegen doen we ook. Victor kreeg het idee om een eigen afspeellijst op Spotify te maken en elke dag samen een dansfeestje te bouwen met ons drietjes, dat is puur genieten. Ook het huis schoonmaken doen we met ons drietjes, al dansend, en ook daarin liggen educatieve en bewegingslessen verscholen.”

Knuffels missen

“Natuurlijk is er ook verdriet en gemis. Zoals over mama en papa die niet op bezoek kunnen komen. Dat is pijnlijk want Victor houdt van zijn ouders en geniet altijd volop van hun kusjes, knuffels en aanwezigheid. Maar hij begrijpt waarom het niet kan en wil ook niet dat zijn ouders ziek worden. En dus Skypet hij er gezellig op los met ze. Dat verzacht het gemis enigszins.”

De wereld ontdekken

“Al met al kan het sluiten van de scholen en het binnen zitten een enorme uitdaging zijn. Maar voor Victor is het, afgezien van het gemis van al wie hij liefheeft, vooral een kans om in alle rust vanuit zijn veilige haven de wereld te ontdekken en op een creatieve wijze te leren.”

 

Victor, Joanna en Frederik zijn nicknames en het jongetje op de foto is een model.