Het hoge gras in met Iris

Een goed bijgehouden dossier is de rode draad die de zorg voor een cliënt bij elkaar houdt. Een cliënt zoals Iris, die nu anderhalf jaar bij Triade Vitree woont en soms intensieve begeleiding nodig heeft.

Het lijkt alsof er een loden deken over de schouders van Iris ligt. In de groepskeuken heeft Iris haar arm om haar bord geslagen. Ze zit voorovergebogen. Heeft haar bruine ogen op oneindig. En eet hap voor hap sneller. Je ziet de spanning opbouwen. Dit gaat niet goed, weet haar begeleider. Iris is spanning aan het opbouwen. Was het de tuinman die onverwacht langskwam? Was het onweer? Tijd om er een collega bij te roepen. Voordat er een crisis uitbreekt.

Toen Iris anderhalf jaar geleden bij Triade Vitree kwam wonen had ze regelmatig heftige uitbarstingen. Bij haar vorige zorgverlener kreeg ze daarvoor zware medicatie en droeg ze meestal een anti-scheurpak. Het team van Triade Vitree koos een andere aanpak. Stap voor stap werkten ze naar een leven met minder medicatie, minder scheuren, plukken, smeren en verwonden. En vooral minder eenzaamheid. Want hoe boos Iris ook lijkt, ze heeft mensen nodig die er voor haar zijn.

Het team leert het gedrag van Iris lezen. Langzaam bouwen ze medicatie af. Het scheurpak blijft in de kast. Er sneuvelt nog wel eens een shirtje, maar het team en de gedragsdeskundige werken samen om Iris te helpen. De rode draad die de zorg voor Iris bij elkaar houdt is het dossier. Zo weet een begeleider waar je op moet letten. En wanneer je hulp inroept. Want de spanning blijft. Die hoort bij Iris. De kunst is om een crisis vóór te blijven. De spanning laten zakken voordat ze uitbarst.

In de keuken seint de begeleider een collega in. Een knik van verstandhouding is genoeg. Samen begeleiden ze Iris. Naar buiten toe. Het hoge gras in, dat rond de groepswoning staat. Hier kan ze rennen. Raakt ze haar energie kwijt en haar spanning. Zo zijn ze een half uur bezig. Dan is de spanning weg en wandelen ze terug. Iris in het midden. Ze houdt de hand van haar begeleider vast. En doet een klein kneepje van verstandhouding. Zo zegt ze: ‘Dankjewel. Fijn dat je er voor me was.’