Marcus is een vrolijke zesjarige die vijf dagen in de week naar het Kinderbehandelcentrum van Triade Vitree in Almere gaat. Vanaf zijn tweede jaar was voor zijn ouders duidelijk dat hij zich anders ontwikkelde dan veel andere kinderen. Op dat moment begon voor hen de zoektocht naar een passende omgeving voor Marcus. Een hele uitdaging zo bleek. Moeder Sabina vertelt over deze reis en de interessante weg die zij als gezin bewandeld hebben tot het punt waarop Marcus nu is.

Dit is het tweede deel van een driedelige serie. In dit deel lees je over de eerste periode van Marcus bij het KBC in Almere.

In het vorige deel van deze serie vertelde je over de aanmelding bij het KBC en de eerste periode waarin er ondanks wachttijden toch al begeleiding en hulp beschikbaar was. Hoe verliep dit verder?

In deze eerste periode ontvingen we al veel handvatten vanuit Intensieve Pedagogisch Thuishulp (IPT) en de feedback vanuit het KBC waar Marcus al twee dagen per week terecht kon. Er zijn toch altijd dingen die je zelf niet doorhebt, maar die een ander wel opmerkt. In de observatieperiode die hierop volgde bleek dit nog maar eens. In deze tijd kwam Marcus in een groep met verschillende andere kinderen terecht. De begeleiders op het KBC observeerden hoe hij zich in deze samenstelling gedroeg. Hoe doet hij dingen, hoe zit hij in elkaar, wat kan hij wel en wat niet, waar reageert hij enthousiast op, waar gaat hij van aan en waar absoluut niet van. Dit zijn allemaal dingen geweest waar op gelet is.

Zelf hebben wij thuis niet in de gaten gehad hoe gevoelig Marcus is voor geluid. In de observatieperiode kwam dit naar voren en is er vervolgens rekening gehouden met plaatsing in een vaste groep. Dit is een groep voor kinderen met hoge zorgbehoefte geworden, waar veel rust en structuur is. Elk kind heeft een eigen handleiding, wat maatwerk vereist. Op het KBC wordt hier echt rekening mee gehouden zodat alle kinderen in een groep tot hun recht komen. Zo wordt Marcus ook echt uitgedaagd om het meeste uit zichzelf te halen, zonder dat hij aan zijn grenzen voorbij gaat en kan hij zich in zijn eigen tempo verder ontwikkelen.

Hoe ervaar je het contact met het KBC en de samenwerking?

De samenwerking met het KBC is erg nauw. We hebben bijna dagelijks contact met de begeleiding via de applicatie Familienet, en de vaste begeleider van Marcus zien we regelmatig. Daarbij krijgt Marcus fysiotherapie en hebben we via het KBC ook contact met de Kinderkliniek voor mogelijke medische behoeften. Het is allemaal goed met elkaar verbonden waardoor we het idee krijgen dat Marcus echt op alle vlakken gezien wordt. Buiten deze zaken om is er ook hulp en ondersteuning bij het aanvragen van hulpmiddelen, het invullen van formulieren en met elke hulpvraag die we hebben kunnen we bij het KBC terecht.

Daarbij is ook het contact met andere ouders heel fijn. Via het KBC kom je elkaar tegen en herken je jezelf in elkaars situatie. Er worden koffie-ochtenden georganiseerd waar begeleiders vanuit het KBC aanwezig zijn en waar je als ouder elkaar wat uitgebreider kunt spreken. Je stapt hier echt een community in; we bewandelen deels hetzelfde pad en je vindt steun bij elkaar in deze wereld waar zoveel onbekend en verborgen was. We bespreken dan thema’s die voor ons allemaal spelen, er worden tips gedeeld en samen staan we stil bij wat onze kinderen allemaal kunnen. Ook vieren we met alle kinderen op het KBC feest zoals met kerst, als de kinderen hun kerstmusical opvoeren of tijdens het zomerfeest, zo groot of zo klein als dat het past bij de groep.

Lees vanaf 27 mei verder over de ontwikkeling van Marcus op het KBC in het laatste deel van deze serie.