Thomas in een pleegezin

Thomas was tien jaar toen hij naar een pleeggezin moest. Hij dacht dat zijn ouders hem niet meer wilden, dat ze boos op hem waren en dat het allemaal zijn schuld was. Zijn moeder heeft samen met pleegzorgbegeleider Marieke uitgelegd dat dit absoluut niet waar was. Ze vertelde dat het niet zo goed met haar ging en dat ze daardoor niet goed voor hem kon zorgen.

Steeds beter

In het begin had Thomas het niet naar zijn zin in het pleeggezin. Hij durfde niet echt zichzelf te zijn en was bang dat de pleegouders hem ook weg zouden sturen. Gelukkig ging het steeds beter, al bleef het moeilijk als hij een weekend naar zijn ouders ging. Hij was bang dat zijn moeder boos zou zijn als hij op zondagavond weer terugging naar het pleeggezin. Samen met Marieke hebben ze daarover gepraat en toen werd het wel iets makkelijker.

Gewoon geworden

Nu woont Thomas al een aantal jaren bij het pleeggezin en is het eigenlijk gewoon geworden. Iedereen is aan de situatie gewend en Thomas gaat een keer per maand op zaterdag bij zijn moeder langs.