“Goed.” Mehmet is een man van korte antwoorden. Als je hem vraagt hoe zijn dag was, vat hij het in één woord samen. Wanneer je de keurige, verlegen jonge man wat beter leert kennen, kom je er achter dat er een heleboel soorten ‘goed’ zijn.

Vandaag heeft de persoonlijk ondersteuner van Mehmet de middagdienst als hij terug komt van de dagbesteding. Zijn ‘goed’ klinkt dit keer als ‘Laat me maar even’. Hij mijdt oogcontact. Sloft door de groepsruimte. En ploft neer op de bank.

Samen koffie

Tijdens de maaltijd met de groep prikt Mehmet wat met zijn vork in het eten. Mehmet is van nature stil, maar vandaag is hij wel heel stil. Nu zijn persoonlijk ondersteuner er over nadenkt, valt haar op dat dit de laatste tijd wel vaker gebeurt. Misschien heeft Mehmet een moment voor zichzelf nodig.

Als het eten op en de vaat gedaan is ziet de persoonlijk ondersteuner dat de blik van Mehmet weer wat opgeklaard is. “Even een koffie doen?”, vraagt ze aan Mehmet. Zo zitten ze even later aan tafel.

‘Saai’

“Dak-ankers.” Zegt Mehmet. Hij zit wat voorover, achter een mok koffie met melk en twee zoetjes. De persoonlijk ondersteuner zorgt voor een ontspannen sfeer. Dan begint Mehmet te vertellen. De laatste maanden pakken ze alleen nog maar dak-ankers in op de dagbesteding.

Sinds corona is het aanbod van klussen voor de dagbesteding echt een stuk minder afwisselend geworden. “Saai”, vat Mehmet samen. “Wat vervelend voor je”, reageert zijn persoonlijk ondersteuner.

‘Dit vind ik ervan’

“Zullen we met de dagbesteding praten?” stelt ze voor. Mehmet heeft al eens op de houtafdeling gewerkt, misschien is dat een optie. Mehmet kijkt op. Zo wordt het kopje koffie op de dinsdagavond opeens een ‘Dit vind ik ervan’-gesprek.

Dit vind ik ervan!’ is een erkend cliënt-ervaringsinstrument in de langdurige zorg. Het doel is om te zorgen dat cliënten de ruimte hebben om hun wensen, dromen en verlangens te onderzoeken, op een manier die bij hen past.

Meer rechtop

Het was even puzzelen om er tijd voor te vinden maar de persoonlijk ondersteuner is blij dat ze het gedaan heeft. Er is een last van de schouders van Mehmet gevallen. Hij zit opeens een stuk meer rechtop. Of hij nog een kopje koffie wil. Hij knikt. “Lekker!”.